#79 De Bende, Anneleen en een gevaarlijke hoge stapel boeken

Een tijdje geleden gingen we op de thee bij Anneleen Van Offel. Op het menu stond niet alleen haar debuutroman Hier is alles veilig (waar je alles over hoort in #76), maar ook een niet-exhaustieve lijst van boeken waar Anneleens hart vol van is (en haar mond bijgevolg van overloopt). De verhalen van Anneleen krijgen we er gratis bij.

• Mijn beloofde land van Ari Shavit vertrekt heel erg vanuit de Israëlische blik, maar is tegelijk ook een heel toegankelijke en meeslepende geschiedschrijving van het land. Anneleen vergelijkt het met Congo van David van Reybrouck, maar dan van Israël.
• Amos Oz neemt als Israëlische schrijver een prominente plaats in Anneleens boekenkast in. Zijn oeuvre loopt samen met het ontstaan en bestaan van Israël. Van hem liggen zowel zijn gefictionaliseerde autobiografie Een verhaal van liefde en duisternis als het dunnere  Verzen van het leven en de doodop tafel.
• Een vrouw op de vlucht voor een bericht van David Grossman gaat (geen verrassing) over een vrouw die op de vlucht is voor een bericht. Haar zoon dient in het Israëlische leger en uit angst voor zijn dood, gaat ze op de vlucht om zo het (voor haar) onvermijdelijke bericht van zijn overlijden te missen. Grossman verloor zelf tijdens het schrijven van dit boek zijn zoon die soldaat was in het Israëlische leger. 
• ’t Hooge Nest van Roxane van Iperen is een mindblowing boek over twee Joodse zussen die tijdens WO II een onderduikadres runden in een wijk vol SS’ers. Het verhaal leest als fictie, maar is helemaal waargebeurd. De taal is ook erg sterk en het boek sleurt je mee, zodat Anneleen er drie weken niet van kon schrijven. 
• Slachthuis 5 van Kurt Vonneghut sluit het stapeltje Jodendom en Tweede Wereldoorlog af. De roman is het vreemdste, grappigste en meest absurde verhaal over de Tweede Wereldoorlog dat je ooit zal lezen. 
• Menuet van Louis Paul Boon is met zijn elastische taal het ideale boek om te beginnen met Boon.  Het dunne boek leest als een jazzstuk. 
• De toverberg van Thomas Mann is dan weer een kluif; een boek dat zijn tijd neemt, maar je geduld ook beloont. Met zijn mooie taal is het boek een woordenbron voor Anneleen. 
• I’m about to call it a day is een fotoboek van Bieke Depoorter over haar reis naar Amerika. De foto’s vertellen verhalen die je zelf mag verzinnen. Er staat namelijk geen tekst bij de beelden.
• De ontembare vrouw als archetype in mythen en verhalen van Clarissa Pinkola Estés legt gevoelens en fenomenen in de vrouwelijke psyche bloot aan de hand van verhalen. Je moet een beetje door de taal heen kijken, die soms een beetje wollig is, maar je hoeft er niet in te geloven om inzichten op te doen uit dit boek.
• Habitus van Radna Fabias is een bundel die Fabias begon te schrijven zonder te weten dat het gedichten zouden worden. Vorig jaar won ze bijna alle prijzen die er te winnen zijn met deze bundel.
• De vegetariër van Han Kang ligt ook op Anneleens stapel, al had eigenlijk Mensenwerk van dezelfde auteur er moeten liggen. Dat is Anneleens echte aanrader: een roman over een staatsgreep en hoe mensen dat beleven en waartoe ze in staat zijn. De vegetariër heeft wel een geniale openingszin. 
• Voor het vergeten is Peter Verhelsts recentste roman, over het verlies van zijn moeder. Een boek waarbij taalexperiment het verhaal en de emotie niet in de weg staan. 
• Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? van Johan Harstad is een boek over eenzaamheid dat de mooiste openingszin heeft die Anneleen ooit gelezen heeft. 
• Stadsgedichten van Maarten Inghels is Anneleens laatste aanrader. Zelf is ze gefascineerd door zijn vormexperiment en hoe hij de poëzie opentrekt.