#90 De Bende en de kolibrie

Aflevering 90 van de Bende van het Boek-podcast is een bijzondere aflevering met een omgekeerde structuur én grote aankondiging. Zeker luisteren dus 😉 Daarnaast bespreken we ook De kolibrie van Sandro Veronesi en zoekt Trees tips over de beste melk om op te schuimen. We lazen dit boek samen met onze boekenclub en kwamen voor het eerst sinds de lockdown opnieuw samen dankzij Kunstencentrum Vooruit waar we in een grote ruimte, met een enorme tafel op een veilige afstand ons boek konden ontrafelen. Dus dankjewel Vooruit!

Misschien doet de naam Veronesi wel een belletje rinkelen bij jou. Met zijn boek Kalme chaos (2006) won hij heel wat prijzen en dat ook bij ons. Zowel voor Trees als mezelf was De kolibrie onze eerste Veronesi en dat smaakt alvast naar meer!

View this post on Instagram

Hoera! Binnenkort mogen we nog eens van boekenclub in het echt doen en jij kan er bij zijn 📚 Op 18 augustus bespreken we met max. 15 deelnemers De kolibrie van Sandro Veronesi in de foyer @vooruit Er is genoeg ruimte voorzien zodat iedereen op 1,5 meter van elkaar kan zitten en een mondmasker is verplicht. Uiteraard zal er ook een taartje te smullen zijn waarvoor je je mondmasker even mag afzetten 🍰 We starten om 20u en ronden ten allerlaatste af om 22u. Deelnemen is gratis, maar schrijf je in via bendevanhetboek@gmail.com Trees en ik zijn nu al benieuwd naar jullie mening over deze roman 🌺 of kom gewoon luisteren naar de onze. #bendevanhetboek #boekenclub #leesclub #veronesi #dekolibrie #vooruit #leestip #igreads #currentlyreading

A post shared by Bende van het Boek (@bendevanhetboek) on Aug 4, 2020 at 11:13pm PDT

In De kolibrie leren we Marco kennen en volgen we zijn leven tot hij ongeveer 70 jaar is. Als kind was hij erg klein, vandaar dat zijn moeder hem als koosnaam de kolibrie gaf. Marco zijn ouders zijn vooral samen gebleven uit praktische redenen, dus een erg liefdevol voorbeeld kreeg hij niet. Zijn zus pleegde zelfmoord toen Marco een tiener was en sindsdien is de band met zijn broer erg moeizaam. In diezelfde periode leert hij Luisa kennen met wie hij zijn hele leven brieven schrijft. Die brieven krijg je ook zo te lezen en vormen nu en dan een hoofdstuk. Aan zijn broer Giacomo stuurt Marco dan weer e-mails die niet worden beantwoord.

Wij zijn vooral fan van het boek door de manier waarop het leven van Marco Carrera wordt voorgesteld. Per hoofdstuk krijg je een andere vorm (brief, e-mail, WhatsApp-berichtjes) en elk hoofdstuk speelt zich af in een andere periode van zijn leven. Deze afwisseling zorgt er voor dat het boek heel vlot leest. Ook de zware thema’s worden op die manier draaglijk gebracht. Bovendien is er een hoofdstuk dat zich afspeelt in 2030 waarin Veronesi op een interessante manier zijn toekomstvisie deelt. Je moet er wel de Italiaanse “breedsprakerigheid” bijnemen, want wij moesten toch even wennen aan de vele adjectieven en lange zinnen.