Bongiorno en welkom bij een nieuwe aflevering van de Bende van het boek! Wij trokken dit voorjaar allebei naar Italië. Sara genoot van de zon in Napels en Trees ging wandelen in de bergen rond Como. Of jij deze zomer nu zelf naar Italië gaat, elders in de wereld je vakantie opneemt of gewoon lekker thuisblijft, tijdens deze aflevering voel je sowieso de zon op je snoet.

We bespreken 3 boeken met een Italiaanse link en vertellen waarom ze wel of niet passen bij jouw vakantie. Luister naar wat wij vonden van “Liefde en Gymnastiek” van Edmondo De Amicis, “Het leugenachtige leven van volwassenen” van Elena Ferrante en “De Maarschalk” van Zora del Buono. Ciao!

“Liefde en Gymnastiek” van Edmondo De Amicis

Edmondo is een Italiaanse auteur die geboren werd in 1846 en stierf in 1908. Zijn werk is dus al op leeftijd, maar omdat hij over “de gewone mens” schrijft, blijft het relevant. Hij is specialist in “onheroïsche middelmatigheid” en dat omschrijft perfect het hoofdpersonage van Liefde en Gymnastiek.

Celzani is secretaris van zijn oom en houdt zich bezig met de huur ophalen in verschillende appartementsgebouwen. Daarbij wordt hij verliefd op een knappe gymnastieklerares, die haar leven wil wijden aan het sterk maken van de Italiaanse jeugd. Ze is zo dedicated aan haar doel, dat liefde geen plaats heeft in haar leven. Toch waagt Celzani zijn kans en dat gaat niet zonder slag of stoot. Grappig liefdesverhaal dat ook een inkijk geeft in een andere tijd en wereld, namelijk die van de gymnastiek.

“Het leugenachtige leven van volwassenen” van Elena Ferrante

Elena Ferrante kennen we vooral van haar Napolitaanse romans over Lila en Elena, maar ze schreef ook andere romans. Los van alle meisjes of vrouwen die rondlopen haar verschillende reeksen en boeken, blijft Napels eigenlijk altijd hèt hoofdpersonage. Ook in deze roman uit 2020. Hét argument voor Sara om deze roman in haar koffer mee te nemen.

Giovanna woont met haar ouders in één van de rijke wijken in Napels. Ze is flink opgevoed en gaat naar de beste school, maar ontdekt op een dag het bestaan van tante Vittoria die aan de andere kant van Napels woont en al jaren geen contact heeft met de familie. Vittoria is minder chique dan de kringen waarin Giovanna en haar ouders zich bewegen, maar heeft het hart wel op de juiste plek.

Coming of age van de jonge Giovanna, in een wereld waarin schoonheid centraal staat, en tegelijk is het een kroniek van een perfect gezin dat langzaam uit elkaar valt. Bovendien geeft het een levendig beeld van de stad Napels met zijn contrast tussen rijk en arm, hoger gelegen wijken en sjofele, arme buurten. Een boek waarin heel veel gebeurt – misschien zelfs te veel – maar dat zo vlot weg leest, dat het toch een plekje in je valies verdient als je richting Napels trekt.

“De Maarschalk” van Zora del Buono

Zora del Buono (1962) woont in Berlijn en Zürich, en schreef dit boek over haar grootmoeder, Zora del Buono. Inderdaad, twee keer dezelfde naam: het is dan ook een familiekroniek. De roman begint op het einde van de Eerste Wereldoorlog, wanneer Zora in haar dorp in Slovenië de Italiaanse dokter Pietro ontmoet.

Natuurlijk worden ze verliefd en volgt ze Pietro, eerst naar Duitsland voor zijn specialisatie in de radiologie, en later naar het zuiden van Italië. Uiteindelijk belanden ze in Bari waar ze drie zonen krijgen. Maar hun belangrijkste gedeelde passie is het communisme. Daarom is deze roman ook deels een geschiedenis van het communisme in Italië, en bij uitbreiding in Zui-Europa.

We zien door haar ogen hoe het fascisme aan de macht komt in Italië, wat de impact is op haar omgeving en hoe ze droomt van een aristocratie voor iedereen. Zora is een hele dominante vrouw en we zouden niet meteen bij haar op de koffie gaan, maar ze krijgt ook flink wat tegenslag te verwerken. Zoals haar kleindochter zelf zegt: was Zora een man geweest, dan had ze het minstens tot maarschalk geschopt.